Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

Μικρές στιγμές ευτυχίας!

Είναι δύσκολο είπαμε, να βαδίσεις το δρόμο της αλλαγής... Πόσα εμπόδια σου βάζει ο εαυτός σου... όπως εχθές που θέλησε να με κλείσει και πάλι στο σπίτι... όμως είπαμε... βαδίζουμε... δύσκολα στην αρχή και πιο εύκολα ίσως στη συνέχεια... περιμένουμε και τις πτώσεις... το ξέρουμε πως θα έρθουν κι αυτές... κι έτσι το απόγευμα βγήκα μια βολτούλα... και τόλμησα κι ανέφερα πως ήθελα έναν καφέ... κι ήπια τον καφέ κι έφαγα το γλυκό... κι απόλαυσα δίχως ενοχές τις μικρές απολαύσεις της ζωής... κι είδα κι έναν φίλο που είχα από καιρό να δω...
Γιατί η ζωή είναι οι μικρές χαρές... και τότε έρχεται η δυστυχία και μας χτυπάει την πόρτα, στραγγίζει την ψυχή μας και κάνει το σώμα μας να πονά και να διαμαρτύρεται... γιατί δεν απολαμβάνουμε όλες αυτές τις μικρές υπέροχες στιγμές και περιμένουμε τη μία και μεγάλη... και τότε είναι σίγουρο πως θα περιμένουμε για πολύ καιρό ακόμα... ίσαμε το τέλος της ζωής μας...
Ήταν μια μικρή απόλαυση, από αυτές που θέλω σιγά - σιγά να ξαναβάλω στη ζωή μου... για να την ανακαλύψω ξανά...
Τι σημασία έχει αν ο εαυτός μου, μου παίζει άσχημα παιχνίδια;;; Παιχνίδια είναι αυτά κι εγώ έχω μάθει να κερδίζω... Δεν χαμογέλασα ακόμα στον καθρέφτη μου... Τώρα θα πάω να χαμογελάσω, ένα χαμόγελο όχι τόσο ξινό όπως το χθεσινό, λίγο πιο πηγαίο... ίσως μου βγει κι ένα γέλιο κακαριστό... κι αφού γελάσω... θα βαφτώ... θα βάλω και μους στο μαλλί και μετά θα πάω για φαγητό στην πεθερά... και θα το ευχαριστηθώ... και θα πιω κι ένα καφεδάκι από αυτά που μου αρέσουν... και θα της πιάσω το χέρι και θα της πω μέσα από την καρδιά μου πως την αγαπώ... κι έτσι θα αισθανθώ ωραία...
Γιατί αυτό είναι ευτυχία... οι μικρές απολαύσεις... Σταγόνα - σταγόνα γεμίζει το ποτήρι της προσωπικής μας ευτυχίας...
Λίγο μπερδεμένα τα λέω σήμερα... Μ'αυτό θέλω... Ευτυχία σημαίνει να είσαι ελεύθερος... να μην σκέφτεσαι τι θα γράψεις και πως θα το γράψεις... Οι άλλοι που θα σε διαβάσουν, να σε διαβάσουν γιατί θέλουν... αν δεν θέλουν υπάρχουν τόσα άλλα μπλογκς να ψάξουν... αν μείνουν, μένουν γιατί οι ίδιοι θέλουν...
Αλλά πριν κάνω όλα αυτά... πάω να πάρω ένα τηλέφωνο... σε μια φίλη... να κουτσομπολέψουμε και να γελάσουμε έτσι απλά... χωρίς λόγο κι αιτία...
Γιατί ξέρετε... δεν θέλω μια μεγάλη μπουκωτική ευτυχία... θέλω πολλές - πολλές μικρές στιγμές ευτυχίας!!!

2 σχόλια:

  1. Γειά σου Σοφία...μόλις βρήκα το blog σου και μου άρεσε η αναρτησή σου..συμφωνώ μαζί σου..τις μικρές καθημερινές απολαύσεις πρέπει να τις εκτιμοπυμε γιατί αυτές σχηματίζουν την ευτυχία μας.. Καλό ξημέρωμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα!!!
      Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαρά μου έδωσε το πέρασμά σου από το ηλεκτρονικό μου σπιτάκι!!!
      Να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα, κάθε μέρα όλη μέρα!!!

      Διαγραφή