Κάθε πτώση μια ανάταση!

Οι νίκες δεν είναι πάντα στο πρόγραμμα...
Δυστυχώς ή ευτυχώς υπάρχουν και οι ήττες... και σήμερα είναι μια μέρα που έφαγα μια ολοκληρωτική ήττα...
όχι μόνο δεν κατάφερα να πάω στη δουλειά αλλά που λέει ο λόγος ούτε από το κρεβάτι να σηκωθώ... ο πόνος στο στήθος είναι αφόρητος κι η δυσφορία άλλο πράγμα...
Δεν φοβήθηκα όμως... κάτι είναι κι αυτό...
Θα ήθελα να κλάψω αλλά δυστυχώς δεν το κατάφερα ούτε κι αυτό...
Δεν ξέρω γιατί μου συνέβη τόσο έντονο σήμερα...
Θα μπορούσα να το αποδώσω στο άγχος των γιορτών, που δεν τις θέλω καθόλου μα καθόλου...
Θα μπορούσα να το αποδώσω στο χθεσινό "κακό μάτι"...
Θα μπορούσα να το αποδώσω στον 'αέρα' που είχα αρχίσει να παίρνω τον τελευταίο καιρό κι ο εαυτός μου με γύρισε δέκα σκαλιά πίσω...
Θα μπορούσα να το αποδώσω στο "εγώ" που εμφανίστηκε απρόσκλητο το Σάββατο...
Θα μπορούσα...
Όμως ακόμα κι έτσι... κάθε ήττα κάτι θέλει να μας πει... ίσως από κάτι θέλει να μας προφυλάξει...
Θα προσπαθήσω να χαλαρώσω λοιπόν και να δω το καλό από όλη αυτή την ιστορία...