Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

Φαντομάς!!! (έτσι μας αποκαλούσε η γιαγιά...)


Σαν τον Φαντομά, εμφανίζομαι κι εξαφανίζομαι… δίχως λόγο και αιτία… μην μου δίνετε σημασία… έχω αποφασίσει τουλάχιστον εδώ να είμαι αληθινή, να μην φοράω μάσκες (τουλάχιστον ηθελημένα), να γράφω όταν και ό,τι θέλω… να σχολιάζω τις αναρτήσεις σας όταν πραγματικά έχω διάθεση κι όχι για λόγους καλής γειτονίας…
Έτσι σήμερα πέρασα για να δώσω το παρών κι αυτό…
Ούτε ένα, ούτε δύο, ούτε τρία…
Αλλά τέσσερα ημερολόγια (δύο ψηφιακά και δύο κλασικά) ανακάλυψα εχθές με τις προσωπικές μου κλάψες εκείνης της εποχής όπου όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά… η αλήθεια είναι πως τα κρατούσα φυλαχτό για να μου θυμίζουν τη φάση που πέρασα κι όταν ‘νταουνιάζω’ να διαβάζω καμιά σελίδα και μετά να θυμάμαι πως αφού ξέφυγα από κείνο το χάλι, θα περάσει και τούτο… αλλά μετά σκέφτηκα και κυρίως αποφάσισα το άλλο…
Δεν θέλω πια να κρατάω άσχημες αναμνήσεις… όταν καθαρίζουμε, καθαρίζουμε… έτσι πέταξα σήμερα τα ψηφιακά ημερολόγια κι εντός των ημερών, θα κάψω (δεν ξέρω αν το εννοώ κυριολεκτικά ή μεταφορικά – μπορεί απλώς να τα πετάξω στον κάδο της ανακύκλωσης) και τα υπόλοιπα…
Αυτά κορίτσια προς το παρόν από τη Σοφία – Σοφάκι – Φαντομά και τα λέμε οσονούπω…
Και να μην ξεχάσω το αγαπημένο τσιτάτο του αγαπημένου Αύγουστου Κορτώ
«Αγάπη ολούθε!!!»
Πολλά φιλάκια στα μουτράκια!!!
Α! και σας αγαπώ!!! (αυτό είναι τσιτάτο της δεκαετίας του ’80 από τη Μαρία Αλιφέρη)…

Αχ! Δεν χάνω ευκαιρία να μαρτυρώ την ηλικία μου…